Hanoi

Gistermiddag rond 16.00 was ik aangekomen in hanoi. Het was een hele reis, weinig slaap en een taxi krijgen bij het vliegveld was nog een hele opgave. Ik had eerst een deal met iemand, maar die stuurde me naar een andere verdieping om op de taxi te wachten. Dit vertrouwde ik niet helemaal, dus ben maar weer terug naar beneden gelopen. Poging nummer twee, deze taxichauffeur liet me eerst in een tuktuk instappen die me naar de taxi toe zou rijden. Ik kreeg gelijk een briefje in mijn handen geduwd waarop stond dat ik moest betalen voor de rit naar de taxi. Dit wilde ik uiteraard niet en op het moment dat ik wilde uitstappen hield de politie de tuktuk chauffeur staande. Nou, ik er weer uit en toen was ik er ook klaar mee. Ik had gelezen dat je eigenlijk niet op de meter moest rijden want dan zouden ze je oplichten, maar ik vond het prima. Uiteindelijk was de prijs ook normaal. Ik was blij dat ik een offline kaart had gedownload en daarin de locatie van mijn hostel had geprikt aangezien de taxi chauffeur geen woord engels sprak en niet precies wist waar het was. Maar goed uiteindelijk in het hostel en in de juiste kamer. Daar aangekomen was er een jongen uit Zwitserland die ook net aangekomen was. We hadden blijkbaar in hetzelfde vliegtuig gezeten. Met hem ben ik door de straten van Hanoi gaan lopen. Het is niet te beschrijven hoeveel brommers hier rond rijden. We wilden eigenlijk naar de rivier toe gaan, maar daarvoor moesten we een weg oversteken wat eigenlijk een zelfmoordmissie zou zijn. Daardoor maar besloten om op zoek te gaan naar een pub en een biertje te drinken. Overal was happy hour waardoor je €0,50 voor een biertje betaalde. Uiteindelijk weer terug naar ons hostel wat omgebouwd was tot discotheek. Na nog wat bier gedronken te hebben ben ik maar gaan slapen. Ik was kapot! Vanmorgen mocht ik wakker worden door het geschreeuw van mijn kamergenoten, pfff. Eenmaal wakker moest ik natuurlijk gaan bedenken wat ik vandaag ging doen. Ik had het er wel even moeilijk mee dat ik alleen was. Maar een mens lijdt het meest... Want eenmaal bij het ontbijt ben ik per toeval naast twee Nederlandse mensen gaan zitten. Ik vroeg wat hun plannen waren en zij wilden ook naar sapa. Nu met hun afgesproken om samen te gaan, alles moet natuurlijk zo goedkoop mogelijk, dus we weten nog niet precies hoe of wat.